De geschiedenis van paardenmelk
De geschiedenis gaat al heel ver terug in de tijd! De Aziatische steppevolkeren dronken al paardenmelk of gebruikten de melk verwerkt in andere producten. Zij voedden zich tijdens extreme situaties of veldexpedities met de melk van de merries die zij bij zich hadden, om zo dezelfde kracht, vitaliteit, gezondheid en de durf te verkrijgen als het paard.
Traditioneel wordt het melken van paarden al eeuwenlang gedaan in Mongolië en de buurlanden.
Als deel van hun cultuur verwerkten ze ook paardenmelk in een lichte alcoholische drank, genaamd kumis. (‘koumiss’ of ‘airag’, deze bevat ongeveer 2% alcohol)
Kumis, een van de eerste alcoholische dranken ooit, is eigenlijk gefermenteerde paardenmelk.
Maar naast dat het licht alcoholisch is, is kumis ook heel gezond. Kumis bevat namelijk veel vitaminen en mineralen.
De volkeren die Kumis dronken staan bekend als de Scythen uit het gebied Scythië, wat dus een groot gedeelte van centraal Azië besloeg. Momenteel liggen in dit gebied de landen Kazachstan, Oekraïne, Rusland, Kyrgyzstan, Iran, Pakistan, Afghanistan, Tajikstan, Oezbekistan, Roemenië en Bulgarije.
In Kazachstan zijn er schalen uit het jaar 3500 v.C. met overgebleven delen van paardenmelk gevonden. Dit toont dus aan dat er zo lang geleden al paardenmelk werd gedronken en dat het helemaal niks nieuws was.
Kazachen zeiden dat Kumis als voedsel een bron van energie was en tijdens ziekte een medicijn was.
Echt een onvervangbaar drankje dus voor de nomaden van vroeger.
Bekend is dat Kumis vitamine B1, B2, B12, pantotheenzuur en foliumzuur, biotine, en vitamine C bevat. Dit drankje werdt vroeger gebruikt door nomaden bij de behandeling van tuberculose, bloedarmoede, maagaandoeningen en nog veel andere ziektes!
Ook in Egypte was men overtuigd van de genezende en verzorgende werking en ook voor de Tartaren (ca. 1253) speelde paardenmelk een belangrijke rol vanwege zijn heilzame en mythische werking.
In Rusland maakte paardenmelk aan het begin van de 19e eeuw furore, en werd vooral gebruikt bij long- en darmproblemen en bij bloedarmoede. In 1858 werd het eerste sanatorium (herstellingsoord voor chronisch zieke patiënten) opgericht waar paardenmelk therapeutisch gebruikt werd. Met de Russische revolutie is dat alles verloren gegaan.
Meer en meer wordt er ook in West-Europa gebruik gemaakt van dit unieke natuurproduct.
De geschiedenis gaat terug tot de Griekse historicus Herodotus die noteerde: “Zij voedt, versterkt en geeft nieuwe energie”. Hij schreef daarbij over een drank van paardenmelk die door het ruitervolk van de Scythen gedronken werd.
Modern onderzoek
Tegenwoordig gelooft men niet meer zo snel in een helende werking wanneer het bewijs enkel uit verhalen bestaat, daar is onderzoek voor nodig.
Alhoewel het onderzoek naar de helende werking van paardenmelk nog karig is, komt er wel steeds meer interesse.
De paar onderzoeken die er zijn geweest hebben al positieve aanwijzingen verschaft maar zijn nog betwistbaar. In de toekomst is er dus zeker meer onderzoek nodig om de heilzame werking van paardenmelk duidelijk te krijgen.
Het drinken van paardenmelk heeft een lang en rijk verleden, en hopelijk heeft het net zo’n rijke toekomst. Dan kan de hele wereld later namelijk genieten van alle voordelen die paardenmelk te bieden heeft.